برای پر کردن درز انواع اتصال مثل لب به لب، گوشه ای، T شکل و غیره می توان از جوش های مختلفی استفاده کرد که طراح جوش با در نظر داشتن موارد زیر نسبت به انتخاب نوع جوش اقدام می کند:
- تناسب جوش با الزامات طراحی سازه/قطعه/تجهیز
- امکانات و تجهیزات موجود
- نوع فرایند جوشکاری
- نوع اتصال
- هندسه اتصال و در دسترس بودن آن جهت جوشکاری
- هزینه های جوشکاری و ساخت
این جوش ها در استاندارد AWS A2.4 به ۹ گروه اصلی تقسیم و تعریف شده اند که در شکل زیر معرفی می شوند. طراح و مهندس جوش باید این جوش ها و کاربرد آن ها را بشناسد.
انواع جوش بر روی اتصالات (با کلیک راست و ذخیره این تصویر، می توانید به عنوان پوستر از آن استفاده کنید)
از بین این ۹ گروه اصلی، مهم ترین جوش های رایج بر روی اتصالات عبارتند از: جوش شیاری (Groove Weld) و جوش گوشه (Fillet Weld).
این جوش ها در طرح های مختلف اتصال مثل سر به سر (Butt Joint)، گوشه ای (Corner Joint) و غیره استفاده می شوند. سایر جوش ها هم در کاربری های مخصوص خود استفاده می شوند. نوع جوش یا در دستورالعمل جوشکاری (WPS) ذکر می شود یا شکل آن در قسمت Details دستورالعمل رسم می شود. در هر حال در WPS باید مشخص شود که از چه نوع جوشی باید در اتصال استفاده شود.
برای مطالعه بیشتر، پیشنهاد می شود نوشته های زیر را هم از عصر مواد ببینید:
- آموزش گام به گام تهیه دستورالعمل جوشکاری (WPS) و تایید آن (PQR) – قسمت ۸
- آموزش گام به گام تهیه دستورالعمل جوشکاری (WPS) و تایید آن (PQR) – قسمت ۹
- آموزش گام به گام تهیه دستورالعمل جوشکاری (WPS) و تایید آن (PQR) – قسمت ۱۰
- جوش گوشه، ماهیچه ای یا نبشی (Fillet Weld)
- جوش شیاری و انواع آن
- آشنایی با ابعاد مهم یک جوش: سایز جوش، دهانه ریشه، پاشنه جوش، عمق و زاویه پخ
- موقعیت های جوشکاری + ویدیوی جوشکاری توپودری (FCAW) در موقعیت ۶GR
- راهنمای طراحی صحیح ابعاد درز جوش
 |
 |
 |
 |
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.