ویدیو:
نام ویدئو به فارسی: فولاد ساختمانی St 37
نام ویدئو به انگلیسی (در یوتیوب): –
زمان ویدئو: ۱ دقیقه
فرمت ویدئو: MP4 با کیفیت ۷۲۰
زبان: فارسی
زیرنویس: –
دوبله: –
اختصاصی عصر مواد: این ویدیو اختصاصی عصر مواد است و در آن فولاد ساختمانی St 37 معرفی و مفهوم نامگذاری آن به این نام در یک دقیقه توضیح داده شده است.
مشاهده ویدیو:
توضیحات:
فولاد مشهور و پر کاربرد St 37 جزء فولادهای ساختمانی معمولی یا فولادهای ساخت و ساز غیر آلیاژی است. فولادهای ساختمانی معمولی در گروه فولادهای نرم (mild steel) با کربن کمتر از ۰٫۲۵ درصد (فولادهای کم کربن) قرار می گیرند و دارای خواص شکل پذیری سرد، جوشکاری و برشکاری عالی هستند. این فولادها در شکل های مختلف از جمله ورق، میلگرد، تیرآهن، نبشی و انواع لوله تولید می شوند. کاربرد اصلی آن ها ساخت اسکلت و سازه های فلزی، انواع قطعات و ماشین آلات، اجزای ماشین، کشتی سازی و … می باشد. به طور معمول، این فولادها به صورت محصول نهایی و تحت فرایندهای شکل دهی، برش و جوشکاری استفاده می شوند. به این فولادها در صنعت، فولاد نرمه معمولی هم می گویند و از پر مصرف ترین آلیاژهای فلزی هستند. به دلیل خواص شکل پذیری، برشکاری و جوشکاری عالی و خواص مکانیکی و قیمت مناسب این فولادها، آن ها بیشترین استفاده را به عنوان مصالح ساختمانی در ساخت و ساز سازه ها و اسکلت های فلزی بناها و ساختمان ها، پل ها، سازه های شهری و غیره دارند. بیشترین مصرف این فولادها نیز همین کاربری است.
شاید شما هم با این پرسش مواجه شده اید یا برایتان این پرسش مطرح شده است که مفهوم نامگذاری St 37 بر این فولاد چیست. بهتر است سوال را به این صورت مطرح کنیم که آیا عدد ۳۷ پس از St واجد معنای خاصی است؟ اگر پاسخ مثبت است پس به چه معناست و اشاره به چه چیزی دارد؟
برای پاسخ به این پرسش باید گفت نامگذاری St 37 بر روی این فولاد ساختمانی طبق استاندارد DIN 17006 انجام گرفته است. البته بد نیست بدانید که این استاندارد اکنون منسوخ شده و استاندارد دیگری (DIN EN 10027-1) جایگزین آن شده است. علیرغم منسوخ شدن استاندارد DIN 17006 و عدم استفاده از نامگذاری هایی مثل St 37 در صنعت آلمان و کشورهای اروپایی و جایگزینی این نام ها با نام های دیگر طبق DIN EN 10027-1، در صنعت ایران استفاده از این نام قدیمی و منسوخ شده ی هنوز هم که هنوز است، عمومیت و کاربرد گسترده ای دارد!
با این توضیح برگردیم به پرسش خودمان، طبق DIN 17006، عدد پس از St معرف استحکام کششی نهایی فولاد بر حسب Kg/mm2 است. یعنی St 37 معرف فولادی است که استحکام کششی نهایی آن برابر با ۳۷ در واحد Kg/mm2 است و این بدان معنی است که حداکثر وزنی که ۱ میلی متر مربع از سطح نمونه آزمون این فولاد می تواند تحمل کند تا دچار شکست و پارگی نشود برابر با ۳۷ کیلوگرم است. این مقدار برابر با ۳۷۰۰ کیلوگرم در ۱ سانتی متر مربع از سطح آن است.
با ضرب کردن عدد ۳۷ در ۹٫۸۱ مقدار استحکام نهایی این فولاد بر حسب N/mm2 یا MPa به دست می آید. یعنی استحکام کششی نهایی فولاد St 37 برابر Kg/mm2 ۳۷ یا حدود MPa 362 است.
پس از آشنایی با مشخصات عمومی و نحوه ی نامگذاری این فولاد، مشخصات شیمیایی و مکانیکی آن را طبق استاندارد DIN EN 10025-2:2005 در جداول زیر مرور می کنیم:
| استحکام کششی برای ضخامت کمتر از ۳ میلی متر، MPa | حداقل تنش تسلیم برای ضخامت کوچکتر مساوی ۱۶ میلی متر، MPa | نماد فولاد DIN 17100 |
| ۳۶۰-۵۱۰ | ۲۳۵ | St 37 |
| نماد فولاد
DIN 17100 |
کربن
(برای ضخامت قطعه کوچکتر مساوی ۱۶) |
سیلیسیم | منگنز | فسفر | گوگرد | نیتروژن | مس |
| St 37 | ۰٫۱۹ | – | ۱٫۵ | ۰٫۰۴۵ | ۰٫۰۴۵ | ۰٫۰۱۴ | ۰٫۶ |
برای مطالعه بیشتر، پیشنهاد می شود نوشته های زیر را از وب سایت عصر مواد بخوانید:
آموزش گام به گام کلید فولاد – قسمت ۴
 |
 |
 |
 |
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.