اورینگ EPDM یا اتیلن پروپیلن دی ان مونومر

اورینگ یک حلقه دایره ای شکلی با مقطع گرد است که معمولاً از الاستومرها ساخته می شود و برای جلوگیری از نشت سیالات در کاربردهای آب بندی استاتیکی (قطعات ثابت و غیر متحرک) و دینامیکی (قطعات متحرک) به کار می رود. استفاده ی رضایت بخش از اورینگ ها بستگی به عوامل متعدد از جمله انتخاب صحیح اورینگ برای سرویس مورد نظر، طراحی صحیح شیار اورینگ، صافی سطح سطوح و لقی اورینگ دارد. اورینگ های الاستومری در اتصالات با تماس فلز به فلز قابل استفاده هستند.

 

در کاربردهای عمومی صنعتی اورینگ های الاستومری را معمولاً از مواد زیر تولید می کنند:

 

• بوتیل رابر، Butyl Rubber ، با نام اختصاری IIR

 

• نیتریل بوتادین (بوتا دی ان)، Nitrile Butadiene، با نام متداول NBR

 

• نیتریل بوتادین (بوتا دی ان) هیدروژنی، Hydrogenated Nitrile، با نام متداول HNBR

 

• فلورو کربن، Fluorocarbon، با نام استانداردی FKM و FPM، بیشتر با نام تجاری وایتون (Viton) شناخته می شود.

 

• سیلیکون رابر، Silicone Rubber

 

• اتیلن پروپیلن دی ان، Ethylene-Propylene-Diene rubber، با نام متداول EPDM

 

• پلی اکریلیت، Polyacrylate، با نام استانداردی ACM

 

• کلروپرن یا نئوپرن، Chloroprene/Neoprene Rubber

 

• پلی اورتان، Polyurethane، با نام استانداردی EU و AU

 

• پر فلورو الاستومر، Perfluoroelastomer، با نام متداول FFKM، بیشتر با نام تجاری کالرز (Kalrez) شناخته می شود.

 

• فلورو سیلیکون، Fluorosilicone، با نام استانداردی FVMQ و FMQ

 

• تترا فلورو اتیلن پروپیلن ، Tetrafluoroethylene-Propylene، با نام متداول Aflas

 

• کلرو سولفونیتد پلی اتیلن، Chlorosulphonated Polyethylene، با نام استانداردی CSM و نام تجاری هایپالون (Hypalon)

 

 

 

 

 

 

هر کدام از این مواد، کاربردهای مخصوص به خودشان را دارند، به طوری که در برخی سیال ها نمی توان از هر جنس اورینگی استفاده کرد. از سوی دیگر، به دلیل تفاوت قیمت زیاد برخی از این مواد الاستومری، صرفه اقتصادی استفاده از هر اورینگ در هر سرویس کاری را هم باید در نظر داشت. به عنوان مثال، در جایی که امکان استفاده از یک اورینگ ارزان قیمت از جنس NBR وجود دارد، لزومی به استفاده از اورینگ گران قیمت تر EPDM نیست. در مقابل، برای آب بندی برخی سیال ها، مجبور به استفاده از اورینگ EPDM هستیم و اورینگ های دیگر (چه ارزان و چه گران قیمت) مناسب نیستند.

 

یکی از اورینگ های پرکاربرد در سیستم های آب بندی، اورینگ های EPDM است. در این نوشته، معرفی این اورینگ تقدیم کاربران محترم وب سایت عصر مواد می شود:

 

 

 

اورینگ اتیلن پروپیلن دی ان مونومر یا EPDM

 

اتیلن (Ethylene) ساده‌ترین هیدروکربن غیر اشباع با فرمول C₂H₄  و اولین عضو از گروه آلکن ها است که بین دو اتم کربن آن پیوند دوگانه(C=C) وجود دارد. اتیلن گازی بی رنگ و آتش‌ گیر است و در صنايع پتروشيمی با روش کراکينگ با بخار آب توليد مي‌شود. در اين فرايند هيدروکربن های گازی و محلول های سبک هيدروکربن حاصل از نفت به مدت بسيار کوتاه در دمای ۹۵۰ – ۷۵۰ درجه سانتیگراد حرارت داده می شوند. محصول اين واکنش مخلوطی از انواع هيدروکربن ها است که اتيلن عمده ترين آن می باشد. از جمله روش های ديگر تولید اتیلن، هيدروژن‌دار کردن استيلن با استفاده از کاتاليزور و آبگيری از اتانول است. اتیلن ماده اولیه مهم برای تولید بسیاری از ترکیبات آلی پر مصرف در صنعت به ‌شمار می‌رود و به طور گسترده در صنعت پلاستیک مورد استفاده قرار می‌گیرد. اتیلن با پلیمریزه شدن، پلی اتیلن را تولید می‌کند که یک پلاستیک بسیار مهم است. با تکرار شدن، پیش ماده پلی وینیل کلرید (PVC) را تولید می‌کند. با ترکیب شدن بنزن، اتیل بنزن را ایجاد می‌کند که ماده اصلی پلی استر می‌باشد.

 

پروپن یا پروپیلن (Propylene) با فرمول C₃H₆ گازی بی رنگ و سومین ماده پر مصرف در صنعت پتروشیمی پس از آمونیاک و اتیلن است. پروپیلن به روش های مختلفی تولید می شود، از جمله ی این روش ها عبارتند از: تولید پروپیلن به عنوان محصول جانبی تولید اتیلن از طریق کراکینگ بخار، بازیابی پروپیلن از جریان های پالایشگاهی، هیدروژن‌زدایی از پروپان، تولید پروپیلن در روش تحول اولفین‌ ها از طریق واکنش تبدیل شکست اتیلن به همراه مقداری مخلوط بوتیلن و تبدیل از متانول در تکنولوژی‌ های رو به رشد MTP و MT.

 

از کوپلیمر اتیلن و پروپیلن، الاستومری به نام اتیلن پروپیلن (EPM) به دست می آید. با اضافه شدن مونومر دی ان در پلیمریزاسیون اتیلن و پروپیلن، ترپلیمری متشکل از این سه مونومر به نام اتیلن پروپیلن دی ان تولید می شود. مقدار اتیلن در این پلیمر حدود ۶۰-۴۵ درصد و مقدار دی ان ۵-۴ درصد و گاه تا ۱۰ درصد است. EPDM دارای خواص آب بندی خوبی در برابر سیالات هیدرولیکی پایه استر-فسفات بوده و در سیستم های ترمز با پایه گلیکول کاربرد زیادی دارد. این لاستیک در گریس ها، روغن ها و سوخت های معدنی استفاده نمی شود.

 

مشخصات کاربردی این الاستومر به شرح زیر است:

 

محدوده دمایی کارکرد:

 

از حدود ۵۷- تا حدود ۱۵۰ درجه سانتیگراد

 

 

مقاوم در برابر:

 

• آب داغ و بخار تا دمای ۱۵۰ درجه سانتیگراد، انواع ویژه آن مقاوم تا ۲۰۰ درجه سانتیگراد

 

• روغن های ترمز بر پایه گلیکول تا دمای ۱۵۰ درجه سانتیگراد

 

• بسیاری از اسیدهای آلی و معدنی

 

• شوینده ها، مواد قلیایی سدیم و پتاسیم دار

 

• روغن های هیدرولیکی پایه استر-فسفات (HFD-R)

 

• گریس و روغن های سیلیکونی

 

• بسیاری از حلال های قطبی مثل الکل ها، کتون ها و استرها

 

• مقاوم به اوزون، اثر آب و هوا و گذشت زمان در اتمسفر

 

 

ناپایدار در مقابل:

 

• گریس ها، روغن ها و سوخت های معدنی

 

 

 

 

 

 

 

مطالب مرتبط:

 

• در مورد اورینگ ها بیشتر بدانیم – قسمت اول
• در مورد اورینگ ها بیشتر بدانیم – قسمت دوم
• در مورد اورینگ ها بیشتر بدانیم – قسمت سوم
• در مورد اورینگ ها بیشتر بدانیم – قسمت چهارم
• در مورد اورینگ ها بیشتر بدانیم – قسمت پنجم
• اورینگ NBR
• اورینگ وایتون یا FKM
• اورینگ سیلیکونی – تشخیص و تفکیک اورینگ سیلیکونی از سایر اورینگ ها