ویدیوی آبکاری کروم سخت بر روی یک شفت

کروم فلزی سخت و ترد است. رنگ آن سفید مایل به خاکستری است و پس از پرداخت کاملاً شفاف و براق شده و به صورت آبی کم رنگ به نظر می رسد. متداول ترین مصرف کروم به عنوان پوشش در پوشش های حاصل از آبکاری الکتریکی است. این پوشش در اتمسفر و در اب مقاوم است. به علت مقاومت به خوردگی، مقاومت در برابر کدر شدن و رنگ روشن و شفافیت زیاد، کروم برای پوشش های تزیینی به کار می رود. قدرت انعکاس سطح کروم کاری و کاملاً صیقلی شده در حد ۶۵ درصد است. این مقدار برای نقره و نیکل به ترتیب ۸۸ و ۵۵ درصد است ولی نکته مهم این است که خاصیت انعکاسی پوشش نقره و نیکل با گذشت زمان ضایع می شود، در حالی که در مورد کروم تغییری حاصل نمی شود. توانایی تر شوندگی پوشش کروم توسط مایعاتی مثل آب و روغن خیلی ضعیف است. لایه های کروم قابل جوشکاری نبوده و رنگ نمی پذیرند. پوشش های نازک کروم با ضخامت کمتر از ۰٫۵ میکرون، به همراه تغییر شکل فلز پایه تغییر شکل می یابند. پوشش کروم در مقابل اتمسفر هوا، گازها (به جز در مقابل گاز کلرین مرطوب)، هیدروکربن ها، روغن ها، آب ها، اسیدهای میوه، برخی مواد قلیایی و اسیدها (به جز موادی مثل سود قوی، اسید کلریدریک، اسید نیتریک، اسید استیک، اسید سیتریک و غیره) و نمک ها مقاوم هستند. پوشش کروم تا حدود ۴۰۰ سانتیگراد مقاوم است و پس از آن سختی پوشش افت می کند. این پوشش تا دماهای ۵۰۰ درجه سانتیگراد کدر نمی شود.پوشش های کروم را می توان از نظر کاربرد، حمام آبکاری و یا ضخامت آن ها به دو گروه کروم تزیینی یا کروم براق و پوشش های مقاوم به سایش و خوردگی یا کروم سخت تقسیم کرد. به کروم کاری سخت، کروم کاری صنعتی هم می گویند. تفاوت خصوصیات این دو دسته از پوشش های کروم در مواردی از قبیل زیر است:

۱- در پوشش های تزیینی، جنبه دکوراتیو، براقیت و مقاومت به کدر شدن پوشش مهم تر است، بنابراین از لایه نازک کروم در حدود ۰٫۲۵ میکرون ضخامت استفاده می شود و ضخامت این پوشش به ندرت تا ۲ میکرون می رسد. در کاربردهایی با جنبه حفاظتی و مقاوم به خوردگی و سایش، ضخامت پوشش کروم بیشتر و معمولاً حداقل ۲٫۵ میکرون است. در کاربردهای سایشی، ضخامت کروم سخت به ۴۰۰ میکرون هم می رسد. هر چند که رسوب دادن کروم سخت با ضخامت بیشتر از ۴۰۰ میکرون هم مقدور است ولی در این صورت، تردی بیش از حد باعث پوسته شدن پوشش می شود.

۲- لایه های پوششی کروم تزیینی، فولاد را در مقابل خوردگی محافظت نمی کند، بنابراین، این پوشش به تنهایی مورد استفاده قرار نمی گیرد بلکه همواره به عنوان پوشش نهایی بر روی پوشش هایی که حفاظت سطح را در مقابل خوردگی تضمین می کنند، به کار می رود. کروم تزیینی معمولاً بر روی پوشش هایی مثل نیکل و یا مس+نیکل استفاده می شود. در حالی که پوشش های کروم سخت به صورت تک لایه استفاده می شوند و وظیفه اصلی آن محافظت زیر لایه از خوردگی و سایش است.

۳- پوشش های نازک کروم دارای ناپیوستگی ها، پرزها و تخلخل های بسیار ریزی است که مواد خورنده را به زیر پوشش کشانده و باعث ایجاد خوردگی موضعی می شود. در پوشش های ضخیم تر کروم، این منافذ و ناپیوستگی ها کمتر است ولی به دلیل تنش زیاد کروم، ترک های نامرئی ریزی در آن ایجاد می شود. ترک های ریز در برخی کاربری ها می توانند ضمن نگه داشتن روغن در درون خود و بهبود عمل روغن کاری و کاهش اصطکاک مفید واقع شوند.

نوشته های مشابه:

مشخصات، ویژگی ها، کاربردها و فرایند آبکاری کروم سخت