در این ویدیوی دیدنی شما می توانید خط تولید و مونتاژ جعبه دنده یا گیربکس های دو کلاچه مرسدس بنز در کارخانه آلمان آن را از وب سایت عصر مواد تماشا بفرمایید. توضیحات مربوط به کلاچ و گیربکس های دو کلاچه نیز در ادامه ی نوشته تقدیم علاقمندان می شود.
ویدیو:
نام ویدئو به فارسی: تولید گیربکس دو کلاچه در کارخانه مرسدس بنز آلمان
نام ویدئو به انگلیسی (در یوتیوب): –
زمان ویدئو: ۱۲ دقیقه و ۲۷ ثانیه
فرمت ویدئو: MP4 با کیفیت ۴۸۰ و ۷۲۰
زبان: بدون کلام
زیرنویس: –
دوبله: –
اختصاصی عصر مواد: –
مشاهده ویدیو:
لینک دانلود از آپارات:
حجم: ۷۹٫۵۲ مگابایت (کیفیت ۴۸۰) و ۱۳۱٫۵۷ مگابایت (کیفیت ۷۲۰)
توضیحات:
کلاچ، تجهیزی مکانیکی است که در مکانیزم دارای دو محور دوار کاربرد دارد. برای مثال، در یک دریل دستی یک محور به موتور دریل و محور دیگر به بخش مربوط به مته (مرغک) متصل است. وظیفه‌ی کلاچ ایجاد اتصال یا انفصال میان دو محور تعریف می‌شود؛ در حقیقت کلاچ می‌تواند دو محور را طوری به هم متصل کند که با سرعت و گشتاور برابر بچرخند یا با قطع اتصال دو محور سبب چرخش با سرعت‌های متفاوت دو محور شود. در خودرو محور خروجی پیشرانه به صورت مداوم در حال چرخش است، اما چرخ‌های خودرو همواره در حال چرخش نیستند. برای ایجاد اختیار روی حرکت خودرو دو راه وجود دارد، اول خاموش کردن پیشرانه و در نتیجه‌ی آن جلوگیری از چرخش تایرها و راه دیگر استفاده از کلاچ در سیستم انتقال قدرت خودرو است. راه‌حل منطقی برای ایجاد اختیار استفاده از کلاچ است.
کلاچ در حقیقت اولین قطعه‌ی مکانیکی در سیستم انتقال قدرت خودروها است که وظیفه‌ی قطع و وصل ارتباط محور خروجی پیشرانه با محور جعبه‌دنده را برعهده دارد. نیروی تولید شده توسط پیشرانه به طور مستقیم از طریق میل‌لنگ به چرخ طیار (Flywheel) منتقل می‌شود. فلایویل یا چرخ طیار یک دیسک فلزی بزرگ با جرم زیاد است که وظیفه‌اش انتقال گشتاور پیشرانه به جعبه‌دنده است و کلاچ دقیقاً میان این دو قسمت نصب می‌شود تا وظیفه‌ی قطع و وصل انتقال گشتاور را برعهده بگیرد.
اجزای کلاچ
گشتاور تولیدی توسط موتور پس از انتقال توسط کلاچ به گیربکس یا جعبه دنده می رسد. وظیفه گیربکس یا جعبه دنده انتقال دور موتور با نسبت های گوناگون و رساندن آن به خطوط انتقال و میل گاردان در خودروهای دیفرانسیل عقب یا مستقیماً به دیفرانسیل در خودروهای دیفرانسیل جلو است. سیستم گیربکسی انتقال قدرت را می توان به دو گروه گیربکس دستی و گیربکس اتوماتیک تقسیم بندی کرد.
گیربکس‌های دستی که از سیستم‌های ساده و مرسوم مورد استفاده در بین خودروها هستند، با استفاده از فشردن یک پدال در زیر پای راننده ارتباط بین گیربکس و موتور را قطع و دوباره متصل می‌کند. در گیربکس‌های اتوماتیک خبری از پدال کلاچ برای تعویض دنده نیست. در این نوع گیربکس‌ها کار تعویض دنده به صورت خودکار و توسط مبدل گشتاوری انجام می‌پذیرد که برخی از این نوع گیربکس‌ها در کنار تعویض اتوماتیک قابلیت تعویض دستی دنده را نیز دارند. اما در این بین پس از گیربکس‌های دستی و اتوماتیک نوع دیگری از گیربکس‌ها نیز گسترش پیدا کرده اند که در بین سیستم‌های دستی و اتوماتیک قرار می‌گیرند. این نوع گیربکس‌ها، معروف به گیربکس دو کلاچه یا سیستم گیربکس با کلاچ دوگانه هستند.
گیربکس‌های دو کلاچه (Dual Clutch Transmission) که به صورت اختصار DCT گفته می‌شوند، عملکرد ترکیبی از نوع دستی و اتوماتیک دارند. البته برخلاف دو گیربکس دیگر که عملکرد آن‌ها از نام‌گذاری مشخص بود، گیربکس دو کلاچه به معنی وجود دو کلاچ پدال زیر پای راننده نیست. در سیستم گیربکس دو کلاچه به مانند گیربکس دستی خبری از پدال کلاچ زیر پای راننده نیست و همین طور همانند سیستم گیربکس اتوماتیک مبدل گشتاوری نیز در این نوع گیربکس‌ها استفاده نمی‌شود. این سیستم گیربکس از سیستم‌های الکترونیکی و هیدرولیکی برای تعویض و جابه جایی دنده‌ها استفاده می‌کند.
گیربکس دو کلاچه چگونه کار می‌کند؟
برای توضیح عملکرد گیربکس دو کلاچه اول باید به گیربکس دستی نگاهی بیاندازیم. در جعبه دنده‌های دستی راننده برای تعویض به دنده‌ی بالاتر، پایین‌تر یا عقب ابتدا باید پدال کلاچ را فشار دهد. با این‌کار، ارتباط بین پیشرانه و گیربکس و در واقع جریان قدرت قطع می‌شود. پس از فشردن پدال کلاچ، با استفاده از دسته دنده، تعویض دنده انجام می‌شود. در این زمان یک طوقه‌ی دندانه‌دار از یک چرخ دنده به سمت چرخ‌دنده‌ای با ابعاد متفاوت حرکت می‌کند. اجزایی موسوم به سینکرونایزرها (Synchronizer) قبل از ساییده شدن چرخ دنده‌ها به هم، آن‌ها را به صورت هماهنگ درگیر می‌کنند. پس از اتصال طوقه با چرخ‌دنده‌ی جدید که با حرکت دادن دسته دنده اتفاق می‌افتد، پدال کلاچ رها می‌شود تا دوباره ارتباط بین پیشرانه و گیربکس برقرار و انتقال قدرت به چرخ‌ها انجام شود. همان طور که مشخص است، در گیربکس‌های سنتی دستی، جریان انتقال قدرت دائمی نیست و به صورت فعال، غیرفعال و فعال انجام می‌گیرد. این فرایند باعث پدیده‌ای موسوم به اختلال گشتاور و تکان محسوس خودرو در هنگام تعویض دنده می‌شود.
در گیربکس‌های DCT، دوکلاچ موجود در سیستم توسط ابزار الکترونیکی و هیدرولیکی و بدون دخالت راننده کار می‌کنند. در این حالت DCT یک گیربکس خودکار است اما برخلاف نوع مرسوم اتوماتیک، کلاچ‌های آن مستقل هستند. برای مثال در یک خودروی مجهز به جعبه‌دنده‌ی ۶ سرعته‌ی DCT، یک کلاچ با دنده‌های ۴،۲ و ۶ و کلاچ دیگر با دنده‌های اول، سوم، پنجم و عقب درگیر است. این طرح باعث می‌شود که خبری از اختلال ارتباط بین پیشرانه و گیربکس نباشد. برخلاف گیربکس‌های دستی که تمام دنده‌ها در یک شفت یا لنگ قرار گرفته‌اند، در DCT دنده‌های زوج و فرد روی دو شفت با طرح هم‌مرکز جا خوش کرده‌اند. کلاچ بزرگ‌تر با دنده‌های زوج و کلاچ کوچک‌تر با دنده‌های فرد در ارتباط است. به همین دلیل است که اختلالی در انتقال قدرت انجام نمی‌شود و تعویض دنده در سرعت بالا صورت می‌پذیرد. تفاوت دیگر DCT با گیربکس‌های اتوماتیک، نبود مبدل گشتاور در آن است. گیربکس‌های DCT از کلاچ‌های چندصفحه‌ای خیس یا دو کلاچ یک صفحه‌ای خشک استفاده می‌کنند. در نوع خیس، سیال موجود از ایجاد حرارت و اصطکاک زیاد جلوگیری می‌کند. در این طرح گیربکس توانایی مدیریت گشتاورهای بالاتر از ۳۵۰ نیوتن‌متر را دارد. از طرفی در نوع خشک، نهایت گشتاور به ۲۵۰ نیوتن‌متر محدود است، اما مصرف سوخت بسیار بهینه‌تر خواهد بود. نوع خیس در خودروهای پرفورمنس و قدرتمند و نوع خشک در مدل‌های شهری و اقتصادی استفاده می‌شود.
برای تهیه توضیحات مربوط به کلاچ از مطالب منتشر شده در وب سایت های زومیت، همراه مکانیک و دیزل پارس استفاده شده است.
 |
 |
 |
 |
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.