ترک خوردن در اثر خوردگی توام با تنش (Stress Corrosion Cracking) که به اختصار SCC نامیده می شود، شکست ترد خود به خودی ماده مستعد در محیط ویژه و تحت تنش کششی است. اغلب فلزات تجاری در محیط های خاص و تحت شرایط معینی مستعد این نوع ترک خوردگی هستند. هر یک از محیط های خاص به تنهایی مقداری خوردگی را روی یک فلز وقتی تنش ها اندک هستند موجب خواهند شد ولی این تلفیقی از سطح تنش مناسب و محیطی ویژه می باشد که ایجاد SCC خواهد کرد. این تنش ها ممکن است تلفیقی از تنش های اعمال شده همراه با تنش های داخلی و یا تنش های داخلی به تنهایی باشند.
در SCC، ترک خوردن یا بین دانه ای (ما بین دانه ها) است، یا میان دانه ای (از داخل دانه ها) یا ترکیبی از هر دو. ترک های بین دانه ای در طول مرزها حرکت می کند، در حالی که ترک های میان دانه ای از داخل دانه ها عبور می کند. نوع ترک بستگی به محیط خورنده و ساختمان فلز دارد. ترک خوردن ناشی از خوردگی توام با تنش، معمولاً در جهت عمود بر تنش اعمال شده اتفاق می افتد. این نوع ترک ها، شبیه ترک هایی هستند که در شکست ترد ایجاد می شوند، با این تفاوت که از تاثیر محیط خوردنده روی فلز ناشی می شوند.
مکانیسمی که در نتیجه ی آن SCC ظاهر می شود، مکانیسمی الکتروشیمیایی و مکانیکی می باشد. ترک خوردن در اثر خوردگی توام با تنش نتیجه اعمال همزمان تنش های کششی و محیط خورنده روی فلز مستعد می باشد. در SCC، می توان گفت که فلز یا آلیاژ اصلاً خورده نمی شود، در حالی که ترک های ریزی به داخل آن پیشرفت می کند.
این نوع ترک خوردن نتایج جدی و خطرناکی دارد، زیرا در تنش هایی که در محدوده تنش مجاز طراحی شده قرار دارند، واقع می گردد.
با اینکه گزارش های زیادی از تخریب های ناشی از SCC در فولادهای زنگ نزن ارائه شده استد ولی عملاً هیچ فلزی در برابر این نوع از خوردگی ایمن نبوده و نیست. SCC یک پدیده غافلگیرانه است، زیرا تا زمانی که ترک خوردگی رخ نداده است هیچ علایمی دیده نمی شود.
انهدام ها و تخریب های ناشی از این نوع خوردگی می تواند غیر قابل انتظار باشند و به همین دلیل خطرناک و پر هزینه هستند. SCC یک مشکل عمده در صنایع شیمیایی و نفت است. یک محیط خورنده باعث SCC در همه فلزات نمی شود، بلکه هر کدام از فلزات به این نوع ترک خوردگی در برخی محیط ها حساس هستند. مثال خوبی در این مورد مقایسه بین برنج ها و فولاد زنگ نزن آستینتی (مثل ۳۰۴ و ۳۱۶) می باشد. فولادهای زنگ نزن آستنیتی در محیط های کلروردار دچار SCC می شوند، ولی در محیط های حاوی آمونیاک ترک نخواهند خورد. در حالی که برنج ها در محیط های آمونیاک دار ترک می خورند و در محیط کلروردار ترک نمی خورند.
این نوشته در حال تکمیل است …
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.